Nas páxinas 26-27 da obra que traballamos dise:
Ao non lograr crer nun Deus salvador, o filósofo é, ante todo, aquel que cre que coñecendo o mundo, comprendéndose a si mesmo e aos demais na medida que nolo permite a nosa intelixencia, pódese chegar a superar os medos, pero máis que desde unha fe cega, desde a lucidez. En outras palabras, se as relixións defínense a si mesmas como doutrinas de salvación a través doutro, pola graza de Deus, poderiamos definir os grandes sistemas filosóficos como doutrinas da salvación por un mesmo, sen a axuda de Deus. Así, Epicuro definía a filosofía como unha “medicina para a alma” cuxo obxectivo último era facernos comprender que “non se debe temer a morte”.
O filósofo do século XVIII Kant, posiblemente utilizaría unha expresión distinta para falar dos límites da comprensión humana, Kant diría “os límites da razón”.
Que diferenza cres que pode haber entre dicir “na medida que nolo permite a nosa inteligencia” e a expresión de Kant?
Como podemos saber os límites?
Que disciplina se ocupa deste tema?
Que cambia a filosofía respecto da relixión segundo o autor do texto?
Que sentido lle dá Epicuro a “non se debe temer á morte”? É o mesmo que se dá nesta obra?
A felicidade está por encima de todo?
Queres saber algo de como entendía Epicuro a felicidade? Dedícalle uns minutos a estes amenos vídeos.
6 comentarios:
Sabiduria, morte e salvacion.
Parece que a filosofia basease niso.
creo que e incorrecto.
A morte en algo natural,necesario, axeno a "Deus" por asi dicilo.
non se pode chgar o entendemento da morte a traves da sabiduria porqu e unha navalla de occham, a explicacion mias sinxela e a verdade.
a morte esta aparte dasabedoria, o igual que o que hay despois dela.
Placebo,esa sería a miña definición sobre o papel que xoga a relixión no referente á morte.
As relixións fannos creer que tras a morte atoparemos paz,ben sexa en forma de paraiso ou de reencarnación todas defenden o mesmo:non debemos temer a morte ¿como podemos asegurar que despois da vida un deus bondadoso perdonará os nosos pecados?¿algén volveu do ceo pra contalo?¿existe algunha persoa consciente de ser un reencarnado?non,pero creendo niso esperaremos ese momento sen medos e o perder a un ser querido atoparemos un consuelo pensando que non é tan malo por que agora estará "nun lugar mellor".A fe é creer nalgo que sabemos que non é certo e a maioría da xente non ten a valentía de deixar de creer.
toda religión nos habla de la muerte,y nos habla de ella como algo bueno,como algo que llegará sin hacernos daño,sin tener miedo de ella,pero yo creo que tiene una visión mal vista ya que aunque no haya que tenerle miedo a la muerte no sabemos si lo que nos espera ahí arriba es algo bueno,si existe un Dios como se dice o si tenemos una vida desastrosa no iremos al cielo porque hemos hecho daño a los demas y nos lo merecemos,creo que eso no deberís de ser así porque tanto la gente buena como mala debe ir a un mismo sitio,a la hora de la muerte,porque si realmente existe un Dios tan poderoso él sabrá como encaminarnos a cada uno.
Eu penso que o termo os limetes da nosa razón é un termo máis amplio poderíase decir que a razón non ten limites, non pon freos e a intelixencia sí. O razoamento humano é o máis valoroso que posuimos os seres humanos e axúdanos a comprender todo aquilo que queremos sen freo.
A filosofía con respecto a razón posue moitos cambios, a relixión non nos motra nada soamente intenta calmar o noso medo e intranquilidade dunha maneira sinxela e a filosofía busca a maneira de poder responder a todas a nosas preguntas dunha maneira coherente a filosofía en todo momento busca a verdade o coñecemento amplo de todo que cada vez e máis grande e o seguerá sendo. A morte é algo que está e hai que aprender a convivir con ela non hai que buscar algo que a oculte senon buscarlle o lado positivo.
Como eu interpreto a Kant na súa frase "os límites da razón" fronte aos limites da comprension humana sería como que a comprensión humana é moi limitada, non é comparable coa razón enteiramente, pois a comprensión humana toma pequenos puntos da razón universal, ademáis de que en cada tempo da nosa liña temporal, o ser humano tería unha comprensión diferente das cousas que o rodeaban. No canto da segunda frase de Kant, "na medida que nolo permite a nosa intelixencia", penso que é algo similar. De novo a intelixencia como a comprensión humana están moi limitadas. O home non ten a capacidad intelectual para medir a razón. Na medida que nolo permita a nosa intelixencia refírese a que eso que fagamos o faremos tendo en conta o que por ahora sabemos e consideramos correcto. Na frase de Kant é como se a persoa que se o estibese cuestionando fose un ser superior capaz de darse conta de ata onde chega a razon.
Os verdadeiros límites non creo que nunca se consigan coñecer enteiramente, e na miña opinión é o mellor, de qué serviría coñecer os límites?
A filosofía cambia respecto da relixion en que mostra doutrinas da salvacion por un mesmo, sen axuda de Deus.
Epicuro ten unha bonita e curiosa frase que di: "A morte é unha quimera, pois cando eu estou, ela non está; e cando ela está, eu non." Por elo á morte non hai que terlle medo, é algo natural e por sorte non é nada para nós, unha vez que morremos non sentimos nada nin pensamos nada, e o que ten sentimento e pensamento tampoco é nada para nós.
A felicidade ten o seu posto en cada persoa, pero é imposible decir cal é o correcto, cada individuo pensará que ten o posto correcto e a súa afirmación será tan verdadeira como a é a do seu amigo. O que si que é seguro é que ocupa case sempre un posto alto na lista, pois ás persoas non lles serve de nada unha boa saude se non senten a felicidade. Respecto da felicidade, Epicuro tiña unha frase: "É imposible ser feliz sen tambén ser sabio, honorable e honesto, e é imposible ser sabio, honorable e honesto sen tambén ser feliz. A felicidade é tan dependente da práctica da sabiduría, o honor e a honestidade que ser neglixente con só un destos valores conducirá irremediablemente a problemas e lamentacions na vida." Moita razón tiña pois a honestidade cara outras persoas inevitablemente faiche sentir unha felicidade inmediata, como tamén cho fai sentir que tes un gran intelecto ou que es honorable.
na mi�a opini�n a filosofia e a relixion te�en algunha relaci�n.
a filosofia o que pretende e dar soluci�n a todos os problemas da vida e a relixi�n u �nico que pretende � facernos a vida moito mas f�cil e feliz.
segundo a relixi�n claro que non se debe temer a morte. todos seremos felices nun reino futuro.u �nico que se ten que facer � cumplir unha serie de ritos a un Deus na vida terrenal.
ademais,� imposible escapar dela, ningu��en esta libre de "ser atrapado pola morte"
a filosofia quizais demostre algo similar a relixi�n.
alma,corpo...tam�n est� todo bastante relacionado,pero neste caso para ser felices non debemos seguir as ordes nin cumplir os mandamentos de ning�n Deus.
Publicar un comentario